Rit van Reykjanes naar Isafjordur

Reykjanes naar Isafjordur.

Het is elke keer weer een kunst om die tongbrekende namen op papier te krijgen.

Maar deze keer zal ik jullie niet vermoeien met tongbrekende namen. Aan de andere kant kan ik mij ook voorstellen dat jullie daar gewoon overheen lezen.

Is iets wat ik zeker zelf zou doen.

Nou genoeg praatje pot terug naar de werkelijkheid.

Via prachtige fjorden met de meest waanzinnige vergezichten en vooral veel watervallen van groot tot klein.

Elke baai moet je overal ronden hetgeen betekent aan de ene kant de fjord in en de andere kant weer terug.

Na zeven van deze fjorden gereden te hebben kwamen wij aan op onze volgende bestemming.

Isafjordur een mooie camping maar alles nog zo dood als een pier. Dit was de zoveelste camping die nog niet operationeel was.

Gezien de tekst op de receptie deur hadden we inderdaad weer te maken met half mei .

Wij zijn overigens net als een van onze lezers (Rick) heel erg benieuwd wat dan wel half mei is.

Op de tekst stond een telefoonnummer vermeld, dit nummer gebeld. Op mijn vraag of de camping open was, welke eigenlijk overbodig was, antwoordde de man aan het andere einde van de draad. “No “. Ik zei tegen hem dat de toiletten en dergelijke wel open waren. Is het dan niet mogelijk dat wij hier een plaats opzoeken met een elektra aansluiting. Nu zijn IJslanders over het algemeen niet de moeilijkste dus stemde hij daar mee in, met de mededeling dat hij in de loop van de avond even langs kwam. “Hij moet overigens nog langs komen.” Wel aan hem gevraagd of ik zelf de elektra mocht activeren door middel van de hoofdschakelaar. Ik had natuurlijk allang gekeken hoe de vork in de steel zat. Ook dat was geen probleem.

Prachtige camping met prachtige plekken en jawel, helemaal voor ons alleen.

Uiteraard een wereld plek uitgezocht direct tegenover de waterval.

De meest prettige bijkomstigheid was, dat de zon volop aanwezig was, dus heerlijk in de zon gezeten.

Luisterend naar de kletterende waterval en een merel die boven het geluid van de waterval uit komt.

Hoe mooi kan het zijn, zo dus.

Er moesten ook nog wat boodschappen ingeslagen worden, een mooie trigger om de wandelschoen uit de kast te halen.

Rugzak op de nek en afgedaald naar Isafjordur. Via een mooie route langs stromende watertjes terug naar de camping.

Na een stevige maaltijd, was dat immers weer mogelijk naar ingeslagen voorraad.

De persoonlijke hotspot aan en een avondje ouderwets Nederlandse tv gekeken.

De volgende ochtend redelijk op tijd opgestaan. Tafel en stoelen uitgeklapt om tijdens het ontbijt te genieten van de zon.

Ook dit is IJsland.

Niet wetende dat wij over een uur volop in de regen zouden rijden.

Vandaag hadden wij op het programma een bezoek aan de Dynjandi Waterval. Ongeveer een rit van 80 kilometer. Na een kilometer of tien reden wij een tunnel in van 9 kilometer lang, het meest opvallende in deze tunnel was dat er een afslag naar rechts was, kortom een kruising. De rijbaan in deze tunnel ging na deze splitsing over in een enkele rijstrook. Toch waren er op diverse plaatsen inhaal vakken gemaakt zodat je bij een tegenligger kon uitwijken.

Zoals zo vaak is bij het uitrijden van een tunnel een totaal ander beeld te verwachten, dit was in dit geval ook zo.

Een waanzinnig vergezicht. Waarna een pittige afdaling volgde.

Na een aantal bochten, klimmen en dalen kwam de waterval inzicht. Vanuit de verte zag je dat dit toch wel een heel spectaculaire waterval is.

Aangekomen op de parkeerplaats zie je pas hoe wonderschoon deze waterval is.

In mijn verslag van de rit Hellissandur naar Reykjanes heb ik al het een en ander beschreven.

Nou ik zal je zeggen: als je ervoor staat en kijkt vanaf welke hoogte deze waterval naar beneden klettert, dan raak je wel onder de indruk van de ongelooflijke krachten die vrijkomen. Het gaat echt met donder en geweld.

Maar ja, dan sta je ervoor te kijken en zie je heel in de verte mensen op grote hoogte met de neus voor die enorme waterval staan.

Ja, dan begint het toch te jeuken. Jessica en ik zeiden tegen elkaar, wij gaan dit ook meemaken.

Zo gezegd, zo gedaan en aan het karwei begonnen. Deze waterval komt met verschillende intervallen naar beneden. Onderweg dus diverse stops om het natuurgeweld te bewonderen.

Na een stevige en steile klim, bij het gedeelte aangekomen waar de 60 meter brede waterval zijn oorsprong heeft.

Fotoś maken is bijna onmogelijk. Het is een groot regengordijn en een oorverdovend lawaai.

Maar wat een natuurkrachten komen hier vrij. Hier werden wij stil van. Ademloos staan kijken en geprobeerd om af en toe een foto te maken.

Na het aanschouwen van dit wonder der natuur aan de afdaling begonnen hier en daar glibberend en glijdend weer terug bij de camper.

Na nog een keer achterom kijken, verdween de waterval uit het zicht, Op naar onze volgende bestemming Hvammstangi.

Vooraf niet verwacht dat de weg die wij moesten afleggen zo dramatisch zou zijn. Het was een en al hobbels en kuilen en dat 30 km lang en met een snelheid tussen 30 en 40 kilometer per uur. Daarnaast viel de regen met bakken uit de lucht, al met al een saaie rit waarbij het zicht beperkt was.

De hele weg richting onze nieuwe overnachtingsplek was saai en regenachtig.

De rit van deze dag was lang en vermoeiend, de teller stond aan het einde van de rit op 430 kilometer.

Ik kan jullie zeggen dat het hele pittige kilometers waren.

Wederom een mei camping. Een gebouw met eetkamer en kookgedeelte, met aan de achterzijde een toilet-unit met twee toiletten. Voor de rest niemand aanwezig.

Wel even gebeld, er stond namelijk maar een camper.

We mochten inderdaad een plek uitzoeken.

Heel erg zitten wikken en wegen of we de camper wel op het gras zouden zetten. Op het grasveld was een mooie beschutte plek. Het waaide en regende namelijk zo verschrikkelijk hard. Toch maar de gok genomen.

Heerlijk uit de wind en zien morgenvroeg wel hoe de vlag erbij hangt. Nu ga ik jullie vertellen dat morgen een verhaal op zich wordt.

Tot morgen.

Foto ś versturen geeft nog problemen af toe lukt het er wat geplaatst te krijgen