Van Myvatn naar Egalsstandir

Myvatn via Vopnafjordur naar Egilsstandir.

Vandaag gaan wij op weg naar de watervallen van Dettifoss. De eerste kilometers waren nog maar net afgelegd of in de verte zagen we hevige zandstormen. Nadat we dichterbij kwamen, zagen wij dat de lucht helemaal geel gekleurd was. Over de gehele vlakte was het een en al opwaaiend zand. Na nog enkele kilometers gereden te hebben, zagen wij de parkeerplaats waar vanaf wij de wandeling konden maken naar de waterval.

Eerst een plek gezocht op de parkeerplaats, waarbij de wind bepaalde hoe wij moesten gaan staan. De wind was zo enorm hard, dat je echt oog moest hebben hoe je een deur fatsoenlijk kon openen. Gezien de schades van een aantal auto’s waren er al verschillende deuren uit de handen gevlogen.

Onze keuze was de volle wind van voren en gebruik maken van de achterdeur. Goed plan, het werkte uitstekend. Wandelschoenen aangetrokken en sjaals mee voor de bescherming van het stof.

Na een pittige wandeling over een vlak plateau met alleen maar wind, wind en rondvliegende fijne deeltjes lava, kwamen wij oog in oog te staan met de Dettifoss. Ook dit keer weer een prachtige waterval. Deze waterval kon je vanuit verschillende hoogtes bekijken en fotograferen. Wat een enorme krachten komen er vrij wanneer een dergelijke massa naar beneden stort. Fascinerend, oogstrelende en van ongekende schoonheid,

Dit is wat volume betreft de grootste waterval van Europa. Dit monster in Jökulsárglúfur in het Noord-Oost IJsland is kilometers ver te horen. De kale omgeving,waar de rivier 45 meter omlaag stort tussen de kliffen van de Jókulsákloof, maakt het nog mooier.

Deze waterval wordt gevoed door een rivier die van de enorme ijskap Vatnajökull naar beneden voert.

Na de nodige fotoś gemaakt te hebben begonnen aan de terugtocht richting de camper. Wij kunnen jullie verzekeren dat dit niet de meest prettige tocht geweest is. De steeds aanwezige wind en het rondvliegende gruis was een plaaggeest tot aan de parkeerplaats.

Na aankomst bij de camper was Jessica haar gezicht veranderd in een op een veegpiet gelijkend gezicht. Tandenknarsend, het gruis zat letterlijk overal. Een fles water doet wonderen: na het spoelen van de mond konden de kaken weer op elkaar gezet worden voor het nuttigen van een versnapering. Al met al is het wel de moeite waard geweest om deze waterval te zien.

Hierna werd onze route vervolgd, tijdens deze rit ongelooflijke rust. Het was na ongeveer een uur dat wij de eerste auto tegen kwamen.

Om ongeveer 15.00 uur kwamen we aan in Vopnafjördur om aldaar op de camping een nacht door te maken. Met recht een nacht doormaken. De hele nacht werd de camper heen en weer geschud.

De wind had ook vrij spel zowel met ons als met de camper. Op de camping was nergens een beschutte plek. Dus vol in wind op de camping die gelegen was aan de Noorse Zee.

De eigenaar van de camping was een hele vriendelijke jongeman. Naast de camping runde hij ook nog een aantal huisjes en een grote boerderij. Alles was verder tot in de puntjes verzorgd.

De volgende morgen werd onze reis vervolgd naar Egilsstadir, dat zou onze een na laatste camping worden. De laatste camping hadden wij ingepland in Seydisfjordur.

Na nog een halfuur rijden, toch nog maar even een bezoek gebracht aan de zoveelste waterval van IJsland. De Rjúkandafoss. Deze waterval stort zich naar beneden vanaf ongeveer 135 meter.

Ook deze waterval kun je met een wandeling vanaf het begin volgen. De verschillende plateaus maken dit tot een prachtige waterval over vele meters. Ook hier weer het nodige vastgelegd met de camera. Maar het blijft een feit dat je hetgeen wat je ter plaatse meemaakt niet in alle toonaarden weer kan geven. Je krijgt bij het zien van het plaatje geen kippenvel, wel als je er bij staat en er met volle teugen van geniet.

Omdat wij twee nachten zouden blijven staan op de camping in Egilsstadir eerst nog even inkopen gedaan bij de Bonus, een gigantische supermarkt, lees groothandel. Alles te koop in grote verpakkingen. Als je de IJslander daar boodschappen ziet doen, gaat dat met karrevrachten tegelijk. Begrijpelijk als je om de zoveel dagen die rit moet maken door alle fjorden en bergpassen om aan je boodschappen te komen.

Noch even de tank gevuld voor het laatste gedeelte naar de Ferry en de start in Denemarken.

Maar eerst nog even een paar dagen in alle rust, nou ja rust, wind, wind en nog eens wind, de fantastische reis op ons laten inwerken.

Elke dag even de benen gestrekt en een wandeling gemaakt naar een op de berg staand rendier.

Jessica heeft nog een aantal stekken van een lupine uit de grond gerukt. Gaat ze thuis stekken. Dus plastic flessen aan de bovenkant opengemaakt en de stekken in het water gezet. We gaan het meemaken.[e-1f648]

Ook gesproken met andere campinggasten over de laatste overnachting in Seydisfjódur dit bleek achteraf geen verstandige keus. In de meeste gevallen is deze camping afgeladen met campers en auto’s voor het vertrek met de Ferry.

Dus nog een nacht extra op deze plek gebleven.

De volgende morgen hebben wij onze tas ingepakt voor het verblijf op de Ferry.

Rond twaalf uur weggereden richting Ferry.

Na een aantal kilometers hebben we een liftende Fransman opgepikt. Tijdens het rijden vertelde hij ons dat hij, samen met zijn vriend, bezig was met een fietsvakantie op IJsland. Gezien de weersomstandigheden, hier straks meer over, hebben ze besloten hier op IJsland te stoppen met de fietsvakantie en deze voort te zetten in Denemarken. Dus moest hij proberen om een ticket voor de Ferry te bemachtigen.

Wij hadden het net over het weer, de Fransman had nog maar net zijn verhaal verteld of we werden verrast met een hele dikke sneeuwbui tijdens de afdaling van een indrukwekkende bergpas. Zijwind met stuifsneeuw en hellingen van 12 %.

Kortom, een rit met wel een uitgesproken IJslands element. Voor ons een waardige afsluiting van onze laatste rit op IJsland.