De rit van Hammvstangi naar Akreyri

Camping Hvammstangi.

In mijn laatste verslag sloot ik af met: “ Tot morgen.”

Nou, dat was inderdaad tot morgen. Bij het openen van de blindering keken wij elkaar aan. Het was even stil. Nog eens de ogen uitwrijven, zien wij het goed.

Ja, inderdaad, wij zagen het goed.

Alles was bedekt door een dikke laag sneeuw. Ook sneeuwde het nog heel erg. Dus niet het geschikte moment om van locatie te veranderen.

Door het weer gedwongen om op de camping te blijven. Eerst het normale ochtend ritueel gedaan.

Het gebouw dat bij de camping behoorde, was voorzien van een heerlijk verwarmde woonkamer/eetkamer.

Met de laptop onder arm, met de gedachte dat daar wel een wifi point zou zijn. Er waren meerdere personen die even van het digitale verkeer gebruik wilden maken.

Ik kreeg al snel de indruk dat er maar even gebeld moest worden met de campingeigenaar. Op mijn vraag of er een wifipunt is. Het antwoord was nee, dat wordt half mei aangelegd. Zo langzamerhand ga ik denken dat dit een standaard zin is in IJsland.

Terug naar de camper, kacheltje aan en ons beziggehouden met het verder uitstippelen van de route met de plaatsen waar wij nog het een en ander willen bezichtigen.

Verder een dag zonder veel bijzonderheden. Er samen nog wel even over gehad hoe het er morgen uit zou zien, dit ook met het oog op wegrijden.

Dus fingers crossed en onder de gevulde kip.

Ja, hoor. Blijkbaar had het de hele nacht gesneeuwd. Een behoorlijk pak sneeuw op en om de camper.

Nog net niet tot aan de knieën in de sneeuw. Eerst maar eens de kachel aansteken en de camper op temperatuur brengen. Mijn ochtendritueel is na een kop koffie het toilet opzoeken.

Gezien de afstand naar de toiletten werd dit een hele onderneming. Bij het teruglopen speelden diverse plannen door het hoofd hoe de camper van het kampeerveld af te rijden zonder afhankelijk te worden van derden. De camper stond ongeveer 30 meter van de verharde weg. Gelukkig liep het naar beneden. Dit moest wel achteruitrijdend worden afgelegd. Want draaien zou ons absoluut in problemen brengen.

Maar voordat we dit gaan ondernemen eerst een lekker ontbijtje nuttigen.

Camper ingepakt voor het vervolg van onze reis.

Gelukkig ben ik in het bezit van een achteruitrijcamera. Een spoor getrokken in de sneeuw en dit gevolgd via de camera.

De start was prima, het eindresultaat was verbluffend.

Vol goede moed richting Akureyri. De eerste kilometers gingen voor de wind, letterlijk voor de wind.

Een aantal voertuigen wat problemen had met de toestand van de weg was duidelijk, een aantal lag met de wieltjes omhoog.

Gezien de berijdbaarheid van de weg moest dit op een ander tijdstip zijn gebeurd.

Na een half uur rijden gingen we linksaf richting Akureyri de wind van de zijkant. Ook was het weer behoorlijk gaan sneeuwen. De berijdbaarheid van de weg werd zienderogen slechter.

Zware windstoten met opwaaiende sneeuw. Het gevolg: sneeuwduinen en een steeds gladder wordende weg.

Bij de eerste beste mogelijkheid gestopt en overlegd wat we gaan doen. Terug was ook geen optie, blijven staan ook niet.

Toch maar de stoute schoenen aangetrokken en doorgereden. Dit werd al met al een rit om niet snel te vergeten. Het heet niet voor niets IJSLAND.

Daar waar de wind even verdween achter de bergen was goed te rijden maar toen de wind weer volledig uit zijn dak ging was het stapvoets rijden.

Diverse keren werd de camper door de wind zijwaarts geschoven. Spannende momenten maar ook wel heel bijzonder. Wij hadden dit nog nooit meegemaakt.

Gelukkig is de camper voorzien van all weather banden. Dit was een verademing bij de keren dat je door de dikke sneeuwduinen reed.

De snelheid moest met regelmaat worden aangepast van stapvoets naar zestig kilometer per uur.

Gedurende de rit ging het steeds minder sneeuwen maar de weg bleef nog in slechte conditie.

Op de lange hellingen was al wel met split gestrooid hierdoor goede grip om hellingen van 12% tot 15% op te rijden, ook met het afdalen was dit goed merkbaar. Af en toe het remmetje aanraken ging goed.

Ook begonnen de strooiwagens te rijden. De wegen werden beter en het laatste gedeelte van de rit was goed. Het enige wat bleef waren de windstoten.

Om even wat energie aan te vullen: heerlijke lunch genoten in een wegrestaurant. Rijkelijk gevuld, gestart voor de laatste kilometers naar de camping. Al rijdend verdween de sneeuw op de weg. De camping ligt op 6 km afstand van de stad Aukureyri,

Hamrar was de naam van de camping. Bij het oprijden van deze camping wisten wij niet wat we zagen. Wat een enorme oppervlakte, gevuld met drie campers ergens in de verte.

De receptie was zowaar bezet. Kunnen we eindelijk een keer een normale boeking doen.

De eigenaar van de camping bleek na onze eerste woorden Engels een Nederlander te zijn.

Hij woonde inmiddels al 25 jaar op IJsland en wil niet meer terug. Is een jaar terug geweest. Wist niet hoe snel hij weer uit die pierenpot weg moest. Terug naar de rust en de ruimte.

Had hier 25 jaar in het onderwijs gewerkt en wilde weleens wat anders. Dus nu een camping met 2500!!!! plaatsen.

Begon net uit de winterslaap te komen, dus heel veel velden waren afgesloten. In eerste instantie wilde hij ons een plek geven op heel kale open vlakte.

Hem wijzend op de drie campers die achterin stonden op mooi beschut gedeelte kregen wij de toegang door de slagboom.

Konden een mooie beschutte plek uitzoeken niet ver van de voorzieningen. Top geregeld.

En je raadt het nooit: de camper stond nog maar net en de zon kwam tevoorschijn en een strakke blauwe lucht was ons deel.

De weersberichten geraadpleegd, de vooruitzichten waren goed. Voor de nacht werd echter wel een temperatuur genoemd van - 9 graden. Lekker de vloerverwarming aan en de kachel op de lage stand en dan kan ons verder niets gebeuren.

Lekker op tijd het mandje opgezocht na deze enerverende dag.

Opeens op een zeer abrupte manier wakker gemaakt hoorde ik van alles in de camper. Hoorde overal water lopen en de waterpomp was overwerk aan het doen. Het eerste wat ik dacht: een gesprongen waterleiding.

Niet beseffen, dat ik een vorstbeveiliger had ingebouwd die automatisch aanspringt wanneer de 3 graden wordt bereikt.

Probleem getackeld. Pomp uitgeschakeld en even de rust weer laten keren. Lekkere kop koffie gezet, het bleek inmiddels 07.00 uur dus even wat eerder aan het ontbijt dan gewoonlijk.

Na het ontbijt aan het werk en het watersysteem weer in orde brengen. Aflaat ventiel gesloten. Daarna is de water tank weer gevuld en alle leidingen ontlucht eerst de warmwaterleidingen zodat de boiler ook weer gevuld is.

Alles weer top.

Waren toch bezig met wat onderhoud, Dus eerst de camper, deze verdiende na al het zout en vieze wegen wel een wasbeurt. Dit was nog een hele toer.

Er wordt ook aangeraden om dit met veel water te doen. Het fijne zand schijnt nogal scherp te zijn. Dus heel wat gieters en emmers gevuld en spoelen maar.

Na een uurtje of twee was ie weer spik en span.

Overigens het water dat daarvoor gebruikt wordt, is geen leidingwater. Zijn speciale wasplaatsen voor.

Na dit onderhoud hebben we onszelf maar eens een opfrisbeurt gegeven. Lekker tegen het scheermes gehangen en heerlijke douche genomen. Zo kunnen wij er weer tegen.

Daarna met de camper naar de stad gereden, boodschappen gedaan en een wandeling gemaakt langs de haven met de pittoreske huisjes.